عقد ضمان عبارت است از این که شخصی مالی را که بر ذمّه دیگری است به عهده  بگیرد متعهّد را ضامن و طرف دیگر را مضمون له و شخص ثالث را مضمون عنه یا  مدیون اصلی می گویند. ( ماده ۶٨۴ قانون مدنی )

در تعلیق ضمان اگر ضامن قید کند که مثلا اگر مدیون نداد من ضامنم، باطل  است، ولی التزام به تادیه ممکن است معلّق باشد و در مثال مزبور ضامن  منجّزاً ضمانت نکرده بلکه او بر فرض عدم پرداخت دین از طرف مدیون می باشد، و  این امر تعلیق در عقد ضمان است. ولی در صورتی که ضمانت منجّزاً واقع شود،  چنان که ضامن گوید من ضامنم و اگر مدیون نپرداخت من می پردازم، اشکالی  نخواهد داشت.